ΩΩΩΩ ΦΩΩΩΩΣΣΣΣ

Και σήμερα ήρθε το φως κανονικά!!! Wow είναι apisteftable!!!! Μα είναι ποτέ δυνατόν;;; Τελικά ίσως θα πρέπει να γίνει επίσημη πρόταση για να αλλάξει το όνομά της η Δ.Ε.Η. Ίσως αν μαζευόμασταν πολλοί να το καταφέρναμε. Δεν θα πω για όλους αυτούς που βγήκαν ξαφνικά στα κανάλια και στα ραδιόφωνα και κράζανε "τι έγινε, τι έπρεπε να είχε γίνει, τι δεν θα έπρεπε να είχε γίνει..." Όλοι μετά Χριστόν προφήτες.. Ούτε καν θα μιλήσω για όλους τους πολιτικούς που βρήκαν ευκαιρία να κάνουν πολιτική και αντιπολίτευση πάνω σε καμμένες πλάτες και προβληματικές υπηρεσίες. Το θέμα είναι ένα.. Το ρεύμα το πληρώνουμε πανάκριβο. Είναι λογικό λοιπόν να απαιτούμε και μία κάποια ποιοτική εξυπηρέτηση. Αντίθετα η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρονται είναι αντιστρόφως ανάλογη με τις τιμές που έχουν αυτές κοστολογηθεί! Και σου λέει μετά "έπρεπε να έχουν γίνει έργα, έπρεπε να έχουν αλλάξει τα συστήματα, να έχουν συντηρηθεί και εκσυχρονιστεί!" Ποιός εκσυχρονισμός ρε παιδιά... Πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας (οι φαλακροί είναι η αλήθεια λίγο ταλαιπωρούνται) και έχουν και το θράσος να μας ζητήσουν να μην καταναλώνουμε πολύ ρεύμα γιατί λέει τα δίκτυα ζορίζονται... Ενώ εμείς με όλη αυτή τη ζέστη όχι έ;;; Λες και είμαστε σχολιαρόπαιδα που θα μας μαλώσει η δασκάλα για να μην κάνουμε ζημιές μέσα στην τάξη. "Δεν θα χρησιμοποιήσεις πολύ ρεύμα, δεν έχουμε, δεν το σηκώνει το δίκτυο και θα σε απορρίψει" (μάθαμε και την απόρριψη δικτύων). Γίναμε ξαφνικά όλοι ηλεκτρολόγοι. Είμαι υπέρμαχος της ιδέας του να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε σχέση με τη ενεργειακή μας συμπεριφορά,όχι όμως για τη ΔΕΗ...NO no NO.. Για τον πλανήτη μας, για αυτόν τον πλανήτη που η ΔΕΗ δεν τραβάει και κάνα ιδιαίτερο ζόρι ή δεν παίρνει και κανένα ιδιαίτερο μέτρο για την προστασία του. Έλεος ρε παιδιά, μην ξεπερνάτε και τα όρια... Με τη δική μας υπομονή παίζετε!!!!
Επιτέλους πότε θα έχει ρεύμα;; Πρέπει να φυσήξει μήπως;; Μήπως να ανοίγαμε τις πόρτες για να μπει ο αέρας μέσα;;; Μήπως αυτόν τον αέρα που θα έμπαινε να τον χρησιμοποιούσαμε κιόλας;;

Μαθήματα Ιστορίας (λέμε τώρα)

Κάπου εκεί στο ξεκίνημα της εφηβείας μου απέκτησα μία μεγάλη αγάπη! Την Ιρλανδία!! Κάτι σε αυτή τη χώρα, στους ανθρώπους της με έκανε να αισθάνομαι ένα απίστευτο δέσιμο... Η μουσική της (από που να αρχίσω Bob Geldoff, Patricia Cahill, Van Morrison, Sinead O'Connor, U2, Flogging Molly ή τους λατρεμένους μου Thin Lizzy).

Η λογοτεχνία της (Jonathan Swift, Bram Stoker, ο έρωτας της ζωής μου φυσικά Oscar Wilde, η photo είναι από το σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε!!!)

(James Joyce, ναι κατάφερα να κάνω τη διαδρομή του Οδυσσέα... κάπως εκτός εποχής βέβαια αλλά κάτι είναι και αυτό!!!)

το θέατρο της (Samuel Beckett, George Bernard Shaw, και ξανά ο μοναδικός Oscar!!!), η ποίηση της (W.B. Yeats, Patrick Kavanagh). Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά που αγαπάω στην Ιρλανδία. Υπάρχουν αμέτρητα άλλα! Ας μην μιλήσω για τις κορυφαίες εξαγωγές της (χεχε)

Guinness, αλήθεια το ξέρατε πως ο ιδρυτής της εταιρείας, Arthur Guinness, υπήρξε και δήμαρχος του Δουβλίνου;;; Ένας ακόμα λόγος για σεβασμό σε αυτόν τον απίστευτο λαό!

και Jameson (έτσι για όσους θέλουν να μαθαίνουν γράφεται whiskey, η ιρλανδική διαφορά από τον υπόλοιπο κόσμο).

Λίγο αργότερα άρχισα να διαβάζω και την ιστορία της χώρας και πραγματικά αισθάνθηκα πως ως λαοί έχουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Κατά την επίσκεψη μου δε στις φυλακές του Δουβλινού (Kilmainham Gaol από όπου και η παρακάτω photo) τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν ήταν τόσο έντονα... Περπατάς στους διαδρόμους των φυλακών και νομίζεις ότι ακούς τους ψιθύρους, τους τριγμούς από την περίοδο που μερικά από τα πιο φωτισμένα μυαλά της χώρας ήταν έγκλειστα σε αυτούς τους χώρους, και πραγματικά γίνεσαι και εσύ ένα κομμάτι της ιστορίας. Σαν να ζεις και εσύ τις τραγικές και ταυτόχρονα ηρωϊκές ιστορίες τους.

Είναι τόσα αυτά που θα 'θελα να πω για την ατμόσφαιρα της πόλης του Δουβλίνου (μέχρι εκεί έφτασε η χάρη μου, σύντομα ελπίζω να καταφέρω να δω και την υπόλοιπη χώρα). Ζωντάνια, ρυθμός, χαμογελαστοί άνθρωποι που σε κάνουν να νιώθεις ευπρόσδεκτος. Μπορείς τόσο εύκολα να γίνεις και εσύ κομμάτι της καθημερινότητας τους. Να τριγυρίσεις στους δρόμους και τα στενά, να απολαύσεις τους πλανώδιους μουσικούς και τις παραστάσεις στους δρόμους (δεν έχω ξαναδεί τόσες πολλές μαζεμένες!!!)

Ξαφνικά νομίζω ότι ακούγομαι κάτι σαν τον Lonely Planet (όχι πως θα με χαλούσε μια δουλειά εκεί.. Ποιός δεν θα 'θελε να ταξιδεύει να βλέπει και να γράφει για ό, τι βλέπει;;;;)

ΑΑΑΑΧΧΧΧ! Αυτά λοιπόν για την γεύση μου από την Ιρλανδία.. Ε καλά όχι και από ολόκληρη τη χώρα.. Που θα πάει όμως θα την αποκτήσω και αυτή.. Προς το παρόν απλά εύχομαι να καταφέρω να ξαναπερπατήσω σαν άνθρωπος, να μπορώ να τρέξω αμέριμνη σε καταπράσινα λιβάδια... Θα γίνει που θα πάει...

Epiphanot

Epiphanot : An idea that at first seems like an amazing insight (at least to the conceiver) but later turns out to be pointless, mundane, stupid, or incorrect, and often is the root cause of bad decisions. Mostly occurs under the influence of drugs or alcohol.

Αρχικά μας φάνηκε πως το ψάρι μπορεί και να το ευχαριστιόταν... Αργότερα όμως άρχισε να βήχει... Τι να πει κανείς... Θα μπορούσε βέβαια και να είναι η νέα εκδοχή του καπνιστού μπακαλιάρου... Καμία πρόταση από σχολές μαγειρικής για συνεργασία;;;

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της.

Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα. Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά.

Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org,

λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36,

λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515.

Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Καραβάκι το μυαλό και όπου θέλει σε πηγαίνει..

Καθηλωμένη μέσα στο σπίτι εξαιτίας ενός, από αυτό που θα λέγαμε "κουλό", ατυχήματος δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να κάνεις... Πόσες ταινίες να δεις, θα κουρκουτιάσεις... Πόσα βιβλία να διαβάσεις, δε λέω καλή η πνευματική τροφή θες όμως και κάτι πιο ενεργητικό... Πόση ώρα να περάσεις στον υπολογιστή, εκτός ότι θα κουρκουτιάσεις θα πιαστεί και όλο σου το κορμί από την περιορισμένη στάση του σώματος... Πόση μουσική να ακούσεις, θα αρχίσεις να εκνευρίζεσαι που δεν μπορείς και εσύ σαν κάθε φυσιολογικός άνθρωπος να βγεις έξω και να την απολαύσεις με ένα ποτάκι και παρέα με τους φίλους σου... Καθηλωμένη λοιπόν για ώρες μέσα στους τέσσερις τοίχους μοιραία αρχίζεις να σκέφτεσαι! Σκέφτεσαι ό, τι προσπαθείς να αποφύγεις τον υπόλοιπο καιρό και η αλήθεια είναι πως δεν είχες και το χρόνο να το κάνεις. Άκουγα τις προάλλες πως το ανθρώπινο μυαλό δεν είναι ότι ξεχνάει, απλά έχει τη μοναδική ιδιότητα να αξιολογεί τις πληροφορίες τις οποίες θα αποθηκεύσει Αποθηκεύει αυτές που του είναι πιο χρήσιμες, ό, τι δηλαδή χρησιμοποιούμε πιο συχνά και μας είναι απαραίτητο. Για ποιο λόγο να θυμάμαι εγώ πως κάπου άκουσα ότι κάποιος κάποτε είπε κάτι πολύ σημαντικό για τις μητριαρχικές φυλές της βόρειας Ινδίας; Έλα όμως που θες δε θες αυτές οι πληροφορίες, μαζί και πολλές άλλες είτε άχρηστες είτε οδυνηρές, μένουν κάπου βαθειά καρφωμένες μέσα στο μυαλό και όταν δοθεί η ευκαιρία, σε αυτή την περίπτωση η ακινησία και η απραγία, (όχι πως δεν έχω δουλειά να τελειώσω απλά μου είναι απίστευτα δύσκολο όταν δεν μπορώ να κάνω άλλα πράγματα για να γεμίσουν οι μπαταρίες μου να πρέπει να δουλέψω κιόλας), ανασύρωνται στην επιφάνεια... Τότε τι κάνεις; Ποιές είναι οι επιλογές σου; Συνεχίζεις και σκέφτεσαι γιατί το μυαλό, εκτός από ένας τέλειος επεξεργαστής είναι και πολύ ύπουλο όργανο... Ώρες ώρες το συλλαμβάνω να λειτουργεί ανεξάρτητα από τις επιθυμίες του ιδιοκτήτη-χρήστη του... Ίσως το δικό μου να είναι τόσο ανεξάρτητο... Αν και δεν το νομίζω... Μάλλον όλα κάπως έτσι λειτουργούν τα σκασμένα. Βέβαια υπάρχει και η πιθανότητα έπειτα από τόσες τρελές διαδρομές να βρω τη φωτισμένη επίλυση ενός προβλήματος που ταλαιπωρεί χρόνια την ανθρωπότητα ή να αναπτύξω μια νέα κοινωνικό-πολιτική θεωρία που θα φέρει την επόμενη κοινωνική επανάσταση (λέμε τώρα...)
. Λέγεται ότι οι επαναστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο ξεκίνησαν από αστούς και ανθρώπους της ανώτερης οικονομικής βαθμίδας (άραγε ποιος να σκαρφίστηκε αυτόν τον διαχωρισμό, μήπως ήταν απλή αυτόματη κοινωνική λειτουργία;;; Έλα συγκεντρώσου!!!). Μήπως όμως ουσιαστικά ήταν τραυματίες που δεν είχαν και πολλές επιλογές για τις καθημερινές τους δραστηριότητες;;